Ułatwienia dostępu

Ciekawostki o pszczołach i innych zapylaczach – Fun Facts

Owady zapylające to między innymi pszczołowate, muchówki, osy, chrząszcze, mrówki i motyle, ale zapylać mogą również ptaki, ssaki czy nawet… ślimaki. Zapraszamy do lektury ciekawostek o pszczołach, zapylaczach i zapylaniu.

  1. „Kiedy wyginie pszczoła, rodzajowi ludzkiemu pozostaną już tylko 4 lata” to cytat, który często przypisuje się Albertowi Einsteinowi. Noblista nigdy czegoś takiego nie powiedział, samo założenie wyginięcia ludzkości w 4 lata również nie jest prawdziwe.
  2. Aby nie zgubić się w drodze do ula, pszczoły korzystają ze wzroku (punktów orientacyjnych), węchu oraz magnetorecepcji, czyli wyczucia pola magnetycznego Ziemi.
  3. Aby przyciągnąć owady zapylające, dobrze jest sadzić rośliny w grupach kolorystycznych.
  4. Aby rozpoznać wiek matek, pszczelarze znakują je kolorami; międzynarodowy standard znakowania to pięć kolorów — biały, żółty, czerwony, zielony i niebieski.
  5. Aby sprawdzić, jaki rodzaj miodu wyprodukowały pszczoły (np. rzepakowy, lipowy), określa się zawartość pyłku danej rośliny w miodzie. Jest to pyłek przewodni, ale nigdy nie dzieje się tak, że miód powstał tylko dzięki jednemu gatunkowi roślin. Przykładowo dla nazwania miodu lipowym wystarczy 20% pyłku, a rzepakowym – 45%.
  6. Aby zachować miejsca gniazdowania owadów zapylających, jak pszczoły dzikie czy trzmiele, ważne jest zostawianie w stanie naturalnym miedz, skarp, zadrzewień śródpolnych czy przydroży.
  7. Biedronka w locie macha skrzydłami około 85 razy na sekundę – pszczoła 3 razy więcej.
  8. Biedronki bronią się przed ptakami i drapieżnikami produkując toksyny – dla wielu z nich są tak niesmaczne, że te omijają je szerokim łukiem.
  9. Biedronki to nie tylko „siedmiokropki” – do tej pory poznano około 5000 gatunków tych owadów.
  10. Biedronki to również zapylacze, chociaż ich przydatność w tej dziedzinie jest mała. Natomiast doskonale oczyszczają rośliny z mszyc, przędziorków czy wełnowców – składają jaja w ich koloniach, by larwy od razu po wykluciu się miały zapewnione pożywienie.
  11. Budując domek dla zapylaczy, musimy zadbać o bazę pokarmową w pobliżu. Inaczej raczej nie będzie on zasiedlony.
  12. Cechą charakterystyczną trzmieli jest zapylanie wibracyjne. Chwytają one kwiat odnóżami lub żuwaczkami i poruszają one ciałem oraz skrzydłami, wprawiając go w wibracje. Pyłek osypuje się na owada, który następnie przenosi go na następny kwiat.
  13. Chociaż pszczoły najczęściej kojarzone są z kolorem żółto-czarnym, to niektóre gatunki mają barwę czerwoną, niebieską czy czarną.
  14. Chrząszcze żywią się pyłkiem, a także pylnikami i okwiatem, więc zapylają mimowolnie, podczas żerowania, które jednocześnie uszkadza kwiat. Największą rolę odgrywają na terenach tropikalnych i suchych.
  15. Długość języka (języczka) pszczoły wynosi 6-7 milimetrów.
  16. Do jednych z najrzadszych zapylaczy należą jaszczurki. Znamy tylko kilka gatunków kwiatów, w których to one odgrywają główną rolę (np. Trochetia blackburniana zapylana jest przez gekony Phelsuma cepediana).
  17. Do najbardziej miododajnych roślin zaliczamy facelię, robinię (zwaną akacją), lipę, klon, rzepak.
  18. Do tej pory nie ma jednolitej koncepcji, dlaczego motyle nocne (ćmy) lecą do światła.
  19. Domek dla owadów zapylających wymaga sprzątania – po sezonie wymieniamy pomoce gniazdowe i czyścimy sam domek, by usunąć pleśń i pasożyty.
  20. Feromony odgrywają dużą rolę w życiu ula – za ich pomocą pszczoły alarmują się, rozpoznają, znakują, a feromony matki dodatkowo stabilizują rój i hamują wychów innych matek.
  21. Jedna społeczność os może liczyć nawet 5-10 tysięcy osobników, a gniazdo może mieć wielkość nawet jednego metra.
  22. Jedynym zadaniem trutnia jest zapłodnienie matki pszczelej, a ponieważ wymagają karmienia, to jesienią są wyrzucane przez robotnice z gniazda.
  23. Jesienią zapłodniona matka trzmiela schodzi na głębokość kilku-kilkunastu centymetrów pod ziemię. Hibernuje tam do wiosny, by potem złożyć jaja, z których założy nową rodzinę, by kolejnej jesieni zginąć. Również od około września zaczynają wymierać robotnice i trutnie.
  24. Jeśli kilka matek wygryzie się z mateczników jednocześnie, to za pomocą żądeł walczą one o władzę — i przeżycie.
  25. Jeśli pszczoła użądli człowieka albo inne zwierzę, to zwykle jej aparat żądłowy zostaje wyrwany z ciała, a ona sama ginie.
  26. Jeśli z jakiegoś powodu matka pszczela zginie, to cała rodzina może ponieść śmierć. By temu zapobiec, robotnice karmią mleczkiem pszczelim larwy, aby jak najszybciej pojawiła się tzw. matka ratunkowa.
  27. Jeśli z zapłodnionego jajeczka ma powstać matka pszczela, to larwy muszą być odżywiane wyłącznie mleczkiem pszczelim — w przeciwnym wypadku powstaną robotnice.
  28. Języczek trzmieli ma długość około 9 -24 mm, więc pozwala im sięgać do głębszych kwiatów, niż w przypadku pszczoły (u niej ta długość wynosi do 6 mm). Wykorzystuje się to w rolnictwie np. do zapylania plantacji borówki amerykańskiej.
  29. Krew pszczół jest przezroczysta.
  30. Krystalizacja miodu jest naturalnym procesem, potwierdzającym jakość i naturalność produktu. Prędzej czy później zdarzy się ona z każdym prawdziwym miodem, przechowanym w temperaturze pokojowej.
  31. Larwy os oraz dorosłe osobniki są zjadane przez ludzi między innymi w Japonii, gdzie ryż na parze z larwami os (hachinoko gohan) uważany jest za przysmak.
  32. Larwy pszczół tworzą wokół siebie kokon.
  33. Lot godowy (weselny) pszczół odbywa się w powietrzu – to wtedy trutnie kopulują z matką pszczelą, po czym umierają.
  34. Malakogamia to zapylanie roślin, głównie wodnych i błotnych, przez ślimaki. Dzieje się to jednak zwykle mimowolnie, podczas przemieszczania się ślimaków, które jednocześnie często uszkadzają kwiatostan.
  35. Matecznik to komórka, w której rozwija się matka pszczela, a gdy już go opuści, mówimy o mateczniku wygryzionym.
  36. Matka pszczela może dziennie znieść nawet 1500 jajeczek, czyli jedno na minutę, a w ciągu roku około 200-250 tysięcy i tak przez okres 5-6 lat.
  37. Matka pszczela używa żądła do zabijania innych, konkurencyjnych matek – może też użądlić pszczelarza, a jej żądło jest tak zbudowane, że nie ginie przy tym, jak pszczoły robotnice.
  38. Miód – o ile jest odpowiednio przechowywany – nigdy się nie zepsuje. Odnotowano już przypadki spożywania miodu ze znalezisk archeologicznych, liczącego sobie całe wieki.
  39. Motyle zapylają głównie rośliny warzywne i chociaż nie wpływa to na plonowanie, to pozwala im wykształcić nasiona i rozmnażać się.
  40. Mrówki hodują mszyce, podobnie jak ludzie krowy. „Doją” je, pozyskując wydzielinę (spadź) zawierającą cukier , będący ich przysmakiem.
  41. Mrówki mogą zapylać kwiaty przy okazji pożywania się na nich, chociaż z drugiej strony kontakt z kwasem mrówkowym osłabia jakość pyłku. Są jednak dobrymi zapylaczami dla storczyków.
  42. Na świecie rozpoznano około 20 tysięcy gatunków pszczół, możliwe też, że ta liczba jest większa. W Polsce natomiast jest to około 450-470 gatunków i podgatunków pszczół.
  43. Na terenie Polski żyje około trzech tysięcy gatunków motyli (większość to motyle nocne), a na świecie około 150 tysięcy. Występują na wszystkich kontynentach prócz Antarktydy.
  44. Najbardziej wabiące dla pszczół są kolory fioletowy, błękitny i purpurowy, występujące w postaci dużych plam barwnych.
  45. Najskuteczniejsze jest zapylanie w wykonaniu różnych gatunków owadów, bo uzupełniają się one wzajemnie co do preferencji i możliwości.
  46. Najstarsze okazy pszczół, zachowane w bursztynie, datuje się na 40-80 milionów lat.
  47. Najszybsze motyle potrafią latać z prędkością nawet 55 km/h.
  48. Największe pszczoły na świecie mają prawie 4 cm długości, podczas gdy najmniejsze ledwie 2 milimetry.
  49. Największy polski motyl to zmierzchnica trupia główka, której rozpiętość skrzydeł wynosi do 14 centymetrów, a największy na świecie to Thysania agrippina o rozpiętości 30 cm. Z kolei najmniejsze motyle mają rozpiętość skrzydeł ledwie 2 milimetry.
  50. Nie tylko pszczoły miodne wytwarzają miód, robią to również inne gatunki i to na taką skalę, że możliwe jest jego podbieranie na skalę handlową. Dotyczy to jednak głównie Azji, Indii, Ameryki Południowej, w Europie natomiast pszczoły nie mają konkurencji.
  1. Niektóre dzikie pszczoły (np. Coelioxys inermis) to „kukułki” – podrzucają swoje jaja do gniazd innych pszczół. Z kolei trzmielce potrafią przejąć całe gniazdo trzmieli, usunąć matkę i przejąć robotnice.
  2. Niektóre gatunki roślin mają tylko jeden gatunek zapylacza, więc jeśli on zniknie z danego terenu, to i roślina wymrze.
  3. Niektóre kwiaty (np. wśród storczykowatych) wydzielają substancje zapachowe, naśladujące feromony pewnych gatunków owadów, by przyciągnąć je do zapylania.
  4. Niektóre motyle potrafią unieść ciężar 50 razy większy od swojej wagi.
  5. Niektóre motyle żyją kilka dni, inne kilka miesięcy, a część z nich zimuje w stanie hibernacji (diapauzy).
  6. Niektóre zapylacze budują swoje domy wyłącznie w muszlach ślimaków (np. murarka muszlówka).
  7. Nietoperze zapylają głównie kwiaty kwitnące nocą, na pyszczku przenosząc mnóstwo pyłku z rośliny na roślinę.
  8. Nietoperze zapylają ponad 500 gatunków roślin, w tym banany, mango, wiciokrzew, bieluń, czy durian, zwany najbardziej śmierdzącym owocem na świecie.
  9. Obnóże to zawartość koszyczka pszczoły miodnej — pyłek i nektar zlepiony śliną i miodem.
  10. Obuwnik pospolity, krajowy storczyk, wabi owady do środka kwiatu, by wydostając się, zostawiły pyłek przyniesiony z innego kwiatu, a następnie zabrały nowy pyłek na kolejny kwiat.
  11. Okłębianie to nieprzyjazne zachowanie robotnic wobec matki – kilkanaście z nich otacza ją, szarpie i żądli z zamiarem zabicia. W ten sposób robotnice czasem wymieniają matkę na młodszą, ale zjawisko to nie jest dokładnie rozpoznane.
  12. Około 30-50% owadów zapylających odwiedzających kwiaty, to nie-pszczoły.
  13. Około 90% roślin kwiatowych (nasiennych) zapylana jest przez zwierzęta.
  14. Osy zapylają około 1000 gatunków roślin, w tym ponad 100 jest zapylanych tylko przez nie.
  15. Osy, chociaż groźnie wyglądają i nie są zbyt lubiane, pełnią pożyteczną funkcję w środowisku. Między innymi karmią się szkodnikami, w tym muchami, oraz resztkami biologicznymi, oczyszczając otoczenie.
  16. Osyp pszczeli to martwe pszczoły, które nie przeżyły zimy i osypują się do dennicy ula – może być wykorzystany do sporządzenia leczniczych ekstraktów i odwarów.
  17. Pień – w ten sposób pszczelarze często określają po prostu ul, co jest związane z tradycją bartniczą, gdy faktycznie pnie drzew służyły jako gniazda dla pszczół.
  18. Poprawna nazwa to „matka pszczela”, a „królowa” pojawiła się w języku potocznym stosunkowo niedawno, jako tłumaczenie angielskiego zwrotu queen bee.
  19. Powszechnym skojarzeniem z biedronką jest szczęście, spełnianie życzeń, pomyślność i urodzaj. W języku angielskim, niemieckim i wielu językach słowiańskich znana jest jako boża krówka/owieczka.
  20. Przegrzda to pierwszy lot orientacyjny młodych pszczół.
  21. Przodkowie pszczół miodnych pochodzą z Afryki. Bardzo możliwe, że wyewoluowały one z os.
  22. Przy okazji pozyskiwania pokarmu zapylania dokonują między innymi niektóre gatunki małp, lemury, oposy czy nasze wiewiórki.
  23. Pszczela matka ważny 200 – 280 miligramów i mierzy do 25 milimetrów.
  24. Pszczele rodziny mogą dzielić się w czasie tzw. rójki – z ula w poszukiwaniu miejsca do założenia gniazda wylatuje najpierw stara matka z rojem, następnie po kilku dniach drugi, a czasami, przy licznych rodzinach, również trzeci i czwarty.
  25. Pszczoła matka w warunkach naturalnych żyje 4-8 lat, pszczoły robotnice żyją od ok. 40 dni (wiosenne) do pół roku (zimowe), natomiast trutnie do 3 miesięcy – o ile nie kopulują z matką pszczelą, bo wtedy giną po unasiennieniu.
  26. Pszczoła miodna jest najważniejszym zapylaczem w produkcji rolnej. Dla roślin dziko rosnących taką rolę w większym stopniu mają inne owady zapylające.
  27. Pszczoła miodna nie jest jedynym owadem zapylającym, chociaż dla większości upraw to ona jest najważniejsza i najskuteczniejsza.
  28. Pszczoła robotnica waży około 100 miligramów i mierzy 12-16 milimetrów.
  29. Pszczoły bardzo lubią alkohol i spożywają go, by się odurzyć, często nawet do śmierci. Pszczoły pod wpływem alkoholu mają problemy z orientacją, jednak jeśli wrócą w takim stanie do ula, to robotnice mogą je wyrzucić lub nawet zabić.
  30. Pszczoły dzikie bardzo chętnie i często robią gniazda w ziemi, rozbudowując sieć korytarzy nawet na kilkadziesiąt centymetrów.
  31. Pszczoły japońskie wypracowały mechanizm obronny przed szerszeniem azjatyckim . Gdy takowy pojawi się w ulu, rzucają się na niego, okłębiają (tworzą na nim kulę) i za pomocą ruchów skrzydeł i odwłoka wytwarzają tak wysoką temperaturę, że szerszeń ginie z gorąca.
  32. Pszczoły kiepsko widzą.
  33. Pszczoły miodne bardzo rzadko latają po zmierzchu, ale znane są inne gatunki pszczół, które zbierają pożywienie z kwiatów nocnych i mogą latać w najgłębszych ciemnościach.
  34. Pszczoły miodne latają z prędkością 20-28 km/h bez obciążenia, natomiast z obciążeniem (pyłek, woda, nektar, spadź) z prędkością do 17 km/h.
  35. Pszczoły miodne mogą unieść pyłek i nektar stanowiący 1/3 wagi ciała.
  36. Pszczoły mogą się uzależnić np. od kofeiny, co wykorzystuje kawa, by przyciągać je do swoich kwiatów. Nie działa na nie natomiast THC, zawarte w konopiach indyjskich .
  37. Pszczoły nie rozpoznają koloru czerwonego, natomiast widzą w ultrafiolecie.
  38. Pszczoły odlatują zwykle około 1,5-2 kilometry od ula, jeśli jednak muszą szukać pokarmu dalej, to mogą odlecieć nawet na 5-8 kilometrów.
  39. Pszczoły ostrzegają się przed niebezpieczeństwem, wydzielając dźwięki za pomocą skrzydeł i drgania mięśni. Po takim ostrzegawczym bzyczeniu następuje też fala spokojnych dźwięków, informujących o tym, że niebezpieczeństwo minęło.
  40. Pszczoły podczas zimowli nie wypróżniają się. Przez cały okres zimowy nie wydalają – o ile są zdrowe – i robią to dopiero na pierwszym oblocie wiosennym.
  41. Pszczoły potrafią ustalić optymalną trasę przelotu między kwiatami szybciej, niż zrobi to program komputerowy.
  42. Pszczoły rozróżniają smak słodki, gorzki, kwaśny i słony.
  43. Pszczoły uderzają skrzydłami około 250-400 razy na sekundę.
  44. Pszczoły w zimie nie hibernują, a zbijają się w kłąb (kulkę), który ciągle się porusza, by wytworzyć ciepło.
  45. Pszczoły wyczuwają pokarm głównie za pomocą węchu, nawet z odległości kilometra w sprzyjających okolicznościach. Przy obecnym zatruciu środowiska zdolności pszczół spadają tak mocno znacznie, że pszczoły nie wyczuwają pokarmu nawet z 10x mniejszej odległości.
  46. Pszczoły wylatują z ula w temperaturze od 6 stopni, jednak najczęściej jest to ok. 12 stopni, loty wstrzymują zaś w temperaturze 37-40 stopni.
  47. Pszczoły, miód, a także uzyskiwane dzięki nim podatki i przychody, były w średniowieczu tak znaczne i cenione, że kradzież czy zniszczenie barci karano śmiercią, nieraz bardzo okrutną.
  48. Ptaki również mogą być zapylaczami (ornitogamia), chociaż dotyczy to głównie rejonów tropikalnych. W ten sposób przez papugi, kolibry, miodojady czy nektarniki może być zapylany między innymi aloes i hibiskus, w Polsce zaś szachownica cesarska.
  49. Rój (rodzina) pszczół miodnych może liczyć od 20 do 60 tysięcy owadów, chociaż zdarzają się i rodziny liczące 100 tysięcy pszczół.
  50. Sen pszczół miodnych trwa 5-8 godzin.
  1. Ssawki motyli z gatunku zawisakowatych są dłuższe od ich ciała, co pozwala im pobierać pokarm nawet z głębokich kwiatów.
  2. Stopy pszczół pozwalają im chodzić do góry nogami i są wyposażone w receptory smaku.
  3. Szacuje się, że tradycja pszczelarska ma około 4 -5 tysięcy lat.
  4. Szerszenie są uważane za jedne z najgroźniejszych owadów żyjących w Polsce. Same z siebie raczej nie atakują człowieka.
  5. Szerszenie, w przeciwieństwie do pszczół, latają również w nocy.
  6. Szerszeń przy użądleniu wydziela więcej jadu niż osa, jest ono boleśniejsze i niebezpieczne dla osób z alergiami na jad błonkoskrzydłych. Dla dorosłej osoby bez alergii dawka śmiertelna to prawdopodobnie kilkaset użądleń w przypadku sz. europejskiego – u sz. azjatyckiego może wystarczyć ich kilka.
  7. Szerszeń to osa. A dokładniej owad z rodziny osowatych, przy czym „zwykły” szerszeń europejski (Vespa crabro) mimo swojego groźnego wyglądu jest łagodniejszy niż osa pospolita (Vespula vulgaris).
  8. Taniec werbunkowy to sposób, w jaki latają pszczoły, chcąc przekazać reszcie rodziny, że znalazły pożytki (miejsca z pokarmem). Mogą przekazać w ten sposób odległość i kierunek, w jakim należy się udać.
  9. Taszczyn pszczeli z rodziny grzebaczowatych poluje na pszczoły, by następnie złożyć w nich jaja, z których wylęgają się larwy tego owada.
  10. Temperatura podczas zimowli pszczół wynosi nawet 30 stopni w środku kłębu i około 10 stopni na jego zewnętrznej stronie.
  11. Truteń waży około 260 miligramów i mierzy 15-17 milimetrów.
  12. Trwają prace nad stworzeniem antybiotyków i leków bakteriobójczych na bazie jadu pszczół i os.
  13. Trzmiel w ciągu dnia „pracy” może zapylić nawet 3000 kwiatów.
  14. Trzmiela rodzina składa się z matki-królowej, robotnic i samców-trutni, licząc w sumie od kilkudziesięciu do ponad pół tysiąca osobników.
  15. Trzmiele budują różne gniazda, w zależności od gatunku. Mogą to być jamki w ziemi, w tym opuszczone nory gryzoni, szczeliny skalne czy spróchniałe drzewa.
  16. Trzmiele hodowlane wykorzystywane są głównie do zapylania upraw pod osłonami, jak szklarnie i tunele. Specjalizują się w zapylaniu pomidorów – 95% sprzedaży ulików z trzmielami dedykowana jest właśnie tej roślinie – oraz roślin, z których zapylaniem pszczoły mają problem z uwagi na budowę kwiatów, jak lucerna, wyka, koniczyna czy bób.
  17. Trzmiele latają – i zapylają – w temperaturze już od 5 stopni oraz przy wietrze wiejącym z prędkością do 70 km/h (pszczoły przestają latać przy około 30 km/h). Zapylają również przy pochmurnej pogodzie, a nawet mżawce.
  18. Trzmiele nie zawsze wracają na noc do gniazda, mogą nocować także na kwiatach lub na ziemi.
  19. Trzmiele to jedyne pszczołowate, które żyją w Arktyce.
  20. Trzmiele wylatują wcześniej i wracają do gniazd później niż pszczoły, przez co zapylają 2-3 godziny dłużej w ciągu dnia niż one.
  21. Tzw. nieużytki rolne odgrywają ważną rolę jako miejsce bytowania i baza pokarmowa dla owadów, zwłaszcza między okresami kwitnięcia roślin uprawnych.
  22. U szerszeni dopiero ostatnie larwy, jakie wykluwają się przed zimą, mają zdolności rozrodcze.
  23. U szerszeni tylko matka-królowa przeżywa zimę, by na wiosnę dzięki jajeczkom odbudować populację, w której znajdą się robotnice i trutnie, pełniące podobne funkcje co u pszczół, a przed zimą znowu zapada w „sen” (diapauzę).
  24. Użądlić może pszczoła robotnica albo – bardzo rzadko – matka pszczela, natomiast trutnie nie mają żądła.
  25. W czasie swojego życia pszczoła robotnica może „okrążyć” kulę ziemską.
  26. W krajach tropikalnych bardzo ważną rolę jako zapylacze odgrywają kręgowce (ptaki i ssaki).
  27. W niektórych regionach świata (tropikalnych) ptaki są odpowiedzialne nawet za 10% zapyleń.
  28. W określonych okolicznościach zapylaczami mogą być szczury, które żywiąc się słodkim nektarem (np. Metrosideros excelsa) i przenoszą pyłek między roślinami.
  29. W Polsce występuje około 30 gatunków trzmieli (Bombus spp.), a na świecie około 250.
  30. W poszukiwaniu pokarmu trzmiele mogą oddalić się o ok. kilometr od gniazda, jednak zwykle jest to 100-200 metrów.
  31. W przeciwieństwie do pszczół trzmiele nie komunikują się między sobą w sprawie źródeł pokarmu i nie informują, jeśli znajdą takie.
  32. W rodzinie os również występują królowa-matka, robotnice i trutnie, podobnie jak u pszczół.
  33. W sprzedaży w Polsce dostępnych jest zwykle kilka gatunków miodów odmianowych. Tymczasem na świecie można wyliczyć ich kilkaset, w tym tak egzotyczne, jak miód z liczi, awokado, mango, migdałowca czy baobabu.
  34. W terenach wilgotnych i chłodnych najskuteczniejszymi zapylaczami są muchówki, nie pszczołowate.
  35. W ulu zwykle jest tylko jedna matka, ale czasami zdarza się, że żyje jednocześnie stara i nowa. Do czasu, bo przez zimowlą starsza z nich jest okłębiana i usuwana.
  36. W warunkach szklarniowych trzmiele mogą zapylać przez cały rok.
  37. W zapylaniu kakaowca kluczową rolę odgrywają mrówki i muchy.
  38. Większość dzikich pszczół pożywia się na łąkach, ale gniazduje najchętniej na niezarośniętej ziemi (około 80% gatunków). By im pomóc, można w jakimś zakątku ogrodu usypać skarpę z ziemi wymieszanej z piaskiem albo samego piachu.
  39. Wodopylność to rzadka zdolność zapylania za pomocą wody, występująca głównie u roślin, których kwiaty wykształcają się pod wodą.
  40. Wśród motyli bardziej skutecznymi zapylaczami są gatunki nocne, a nie dzienne.
  41. Wygląd trzmieli sprawia, że są uważane za najbardziej przyjazne i „miłe” owady. Są też niezwykle łagodne – raczej nie użądli, nawet jeśli zamkniemy go w dłoniach.
  42. Wygospodarowanie kącika w ogrodzie, który nie będzie ciągle koszony, sprzątany i opryskiwany, to niemal gwarancja, że swój dom znajdzie tam wiele gatunków owadów, szczególnie jeśli wzbogacimy go o martwe drewno, jak pnie i gałęzie.
  43. Wylatujące pszczoły zapamiętają lokalizację ula na około 5-9 dni i jeśli zostanie on w tym czasie przestawiony, to mogą zabłądzić i wrócić na stare miejsce.
  44. Z uwagi na różnicę w budowie żądła między pszczołami a osami i szerszeniami, te ostatnie mogą żądlić wielokrotnie i nie umierają od tego.
  45. Zanieczyszczenie powietrza i związane z tym zapachy utrudniają pszczołom poruszanie się i powrót do ula.
  46. Zapylanie zwiększa plonowanie roślin nawet o 3/4.
  47. Zarówno muchy, jak i komary, również są zapylaczami, bo żywiąc się nektarem, przenoszą pyłek między kwiatami. Dla bardzo niewielu gatunków roślin (np. niektórych orchidei) komary są głównym zapylaczem.
  48. Zasługi os jako zapylaczy oszacowano na 250 mld dolarów rocznie w skali świata. Co więcej, jako drapieżniki, zjadają szkodniki upraw, a tę z kolei funkcję wyceniono na 416 mld dolarów rocznie w skali świata.
  49. Ze względu na swoją budowę, czyli ciało pokryte „włoskami”, trzmiele przenoszą na ciele nawet 2 razy więcej pyłku, niż pszczoła miodna.
  50. Zebranie jednego kilograma miodu wymaga odwiedzenia przez pszczoły 8-10 milionów kwiatów.
  51. Znane z uli zjawisko termoregulacji wykorzystują również niektóre gatunki os (np. klecanki), obniżając ją lub podwyższając, w zależności od potrzeby, ruchem skrzydeł i odwłoka.

Bibliografia:

1. https://pasieka24.pl/
2. https://www.portalpszczelarski.pl/
3. https://pszczoly.eu/
4. https://dzicyzapylacze.pl/
5. https://www.nationalgeographic.com/
6. Teresa Kobiałka [red.], Pszczelarskie fakty i mity,
7. Martyna Walerowicz, 365 faktów o pszczołach
8. Lotte Möller, O pszczołach i ludziach
9. Sarah Hambro, Świat według pszczół

Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny?

(5,00 / 5)
Loading…

Razem pomagamy owadom zapylającym!

Propagujemy Kodeks Dobrych Praktyk, prowadzimy działania edukacyjne, wykłady i spotkania z dziećmi i dorosłymi.

Współpracujemy z naukowcami, pszczelarzami, edukatorami i pasjonatami.

Domki dla owadów, łąki i rabaty kwietne, miejskie parki kieszonkowe, e-booki, artykuły edukacyjne,
działania CSR, pasieki firmowe, wolontariat – to wszystko dzięki naszym sponsorom i donatorom.